Urishdan to’xtagan bir juft yurak. Sevishganlarning ayanchli taqdiri haqida. Akmal va Rano bir birlarini qattiq sevishardi. Ularning sevgisi chindan, bir birlari uchun jonini fido qilishgayam tayyor edilar. Ular shirin orzular qilardilar. Orzulari ro’yobga chiqa boshlagan edi. Vaqti kelip Akmal Ranoga uylandi. Ular juda bahtli yashardilar. Xursandchilik ketidan xursandchilik keldi. Sof muhabbatning mevasi dunyoga kelish arafasida edi. Rano homilador bo’ldi. Ular juda baxtli edilar. Akmalning mashinasi buzilib qolgandi. Mashinani ustaxonaga olib bordi. O’sha kuni Rano do’ktorga borishi kerak edi. Akmal ishga ketgach Rano do’ktorga boradi. Tekshiruv natijalari Ranoni egizak farzand ko’rish arafasida ekanini malum qiladi. Rano bu hushxabarni umr yo’ldoshiga telefon qilib aytadi: Akmal aka xushxabar bor. Akmal: Jonim qanaqa xushxabar ekan.? Rano: Hali uyga borsangiz aytaman juda hursand bo’lasiz. Rano shifoxonadan chiqib yo’ldan o’tayotgandi, svetofor qizil chiroqda yonardi. Rano yo’ldan o’tayotganda katta tezlikda kelayotgan mashina uni urib ketdi… afsus. Ranoni og’ir axvolda kasalxonaga olib kelishdi. Do’ktorlar Ranoning telefonidan yaqinlariga habar berishdi. Lekin afsuski halokat tufayli Ranoning tug’ilajak farzandlari nobut bo’lishdi. O’zi esa reanimatsiya bo’limida bexush bo’lib yotardi. Do’ktor Akmalni chaqirdi: Sizga bir gapni aytishim kerak. Bo’lajak farzandlaringiz nobut bo’lganidan habaringiz bor. Sizga sabr bersin. Lekin yana bir narsani aytishim kerak. Mashina Ranoni urgach oyoqlarini ustidan bosib o’tib ketibti. Ranoni oyoq suyaklari maydalanib ketgan. Biz operatsiya qildik. Lekin foyda bo’lmadi. Uni oyoqlarini kesib tashladik. Afsuski unga endi homilador bo’lish mumkin emas. Aks holda hayotdan ko’z yumishi mumkin salomatligi bola tug’ishni ko’tara olmaydi. Ichki organlari ham shikast yegan.Akmal bu habarni eshitib huddi chaqmoq urganday seskanib ketti. Bu voqea unga juda og’ir botgandi butun hayoti barbod bo’lgandek edi go’yo.Vaqt o’tib Rano hushiga keldi. Hammasidan habr topdi. Kasalxonadan chiqishdi. Rano har kuni yig’lardi. Bir kuni u Akmalga aytdi: Akmal aka men nogiron bo’lib qoldim. Sizni hursand qilaman deb bahtsiz qilib qo’ydim. Tug’ilajak farzandlarimiz ham nobut bo’lishdi. Endi boshqa farzand ham ko’ra olmayman. Menga hayotni qizig’i qolmadi. Men bilan yashab bahtsiz bo’lmang. Hali yoshsiz boshqaga uylaning bahtli bo’las sizdan roziman. Men ota onamni uyiga oborib tashlang. Akmal: Jinnivoymisan. Sensiz hayotimni tasavur qilolmiyman. Nima bo’lganda ham sani sevaman. Tashlab ketmiyman. Bola boqib olsak bo’ladi. Tashvishlanma sendan hech ham ajralmayman doim birga bo’lamiz dedi. Ular hayotlarini davom ettirdilar. Lekin Rano men bilan ajrashing degan gapini takrorlayverardi. Akmal buni rad etardi. Ranoga qarab turish uchun uygaRanoga qarab turish uchun uyga bir hizmatkor enaga olib keldi. Rano vaqt o’tib o’ziga keldi. Akmalga ajrashish iltimosini aytmay qo’ydi. Taqdiriga shukur qilib Akmal bilan bahtli hayot kechira boshladi. Akmalning singlisi Kamola esa bunga qarshi edi. Kamola o’zicha o’ylardi: Nima akam endi shu nogiron yana tug’mas xotin bilan yashab o’tib umrini xazon qilishi kerakmi?Yo’q men bunga yo’l qo’ymayman. Kamola akasini Ranodan ajratib olish niyatida edi. Akasini har kuni g’ij g’ijlar Ranoni unga yomon qilib ko’rsatardi. Lekin Akmal unga parvo qilmasdi. Bir kuni Akmal ishga ketayotganda Rano unga aytdi: Akmal aka bugun ishga bormang man bilan qoling negadur ko’nglim g’ash. Akmal: Xavotir olma bugun erta qaytaman sen bilan aylangani bir joyga boramiz dedi va ishga ketti. Kamola Akmalni uyiga bordi. Hizmatkoriga aytdi: Siz ko’p ishladingiz bugun uyingizga boring. Man o’zim Ranoga qarab turaman. Hizmatkori uyiga ketti ,uyda Rano va Kamola yolg’iz qolishdi. Rano nogironlar aravachasida yurardi. Kamola uyga kirishi bilan Ranoga tana qilishni boshladi: Hoy sen akamni boshini aylantirib tegib olgansan. Jodugarmisan sani shu axvolindayam xotin qilib yashab yuribti. San Akamni sexr jodu qilib qo’ygansan. Sen bir nogiron, tug’mas bir axlatga o’xshagan xotinsan deb uni qattiq haqorat qiladi. Rano yig’lab: Akmal akam meni sevadilar mensiz yashomiydilar manam ularni sevaman. Hech qachon ajralmiymiz dedi. Shunda Kamola jahl bilan Ranoga tarsaki tushurdi. Hovlida katta suvga to’la xovuz (basseyn) bor edi. Kamola Ranoni aravachasi bilan xovuzga itarib yubordi. Bechora Rano tipirchilab baqirib yordam so’ray boshladi. Nogironligi sabab suvda harakat qilolmadi va suvga cho’kib nafas yo’llariga suv tiqilib jon berdi…..afsus. Kamola qattiq qo’rqib ketib uydan qochib ketti. Akmal o’sha kuni ishda nimagadur xotirjam o’tirolmadi. Uyga bordi qarasa darvoza ochiq odamlar to’plangan militsiya xodimlari. Shoshib uyga kirdi. Ne ko’z bilan ko’rsinki hayot mazmuni,jondan sevgan yori Rano o’lib yotardi. Akmal bu holatni ko’rib na gapira oldi na yig’lay oldi. Bu ko’rgulikka chidolmay mashinasiga o’tirib hech kimga hech narsa demay katta tezlik bilan haydab ketti. Qayoqqa ketayotganini o’zi ham bilmasdi. U shok holatida edi. Qizil chiroqdan to’xtamay o’tib ketti. Chorraxadan chiqayotgan yuk mashinasi bilan to’qnashib ketti. Akmalni kasalxonaga olib ketishayotganda yo’lda joni uzildi. Vaqt o’tib qotil aniqlandi. O’z kelinoyisi va akasini umriga zomin bo’lgan Kamola qonunga muvofiq qamoq jazosiga tortildi. Akmal va Ranoni qabrini yonma yon qo’yib bir kunda ko’mishdi. Oradan yarim yil o’tgach ularni qabrini ziyorat qilgani borganlar ajoyib narsani guvoxi bo’lishdi. Ranoning qabridan qizil atirgul, Akmalning qabridan oq atirgul o’sib bir biriga chirmashib qolgan ekan. Ular bir birlariga so’z berishgandi hech qachon ajralmaymiz doim birga bo’lamiz deb. Zero chin sevgi abadiy barhayotdur, bu dunyoda bo’lmasa u dunyoda bordur.
wunaqa ham b6ladimi seviwganlar nega baxtli yawameydiya
