Baxtli bekat…!!! Maxzun bir iwq qissasi…!!! Öwa kuni Abror wifoxonadan qaytar ekan yomg’ir mayingina yog’ib yerning yuzini yuvardi.Bekat yoniga yetganda Abrorni wifokorlarning tawxisi o’yga toldirib qo’ydi.Ularning aytiwicha uning ko’riw qobilyati sekin asta yo’qolib borayotganmiw.Biroq u iwlawi kerak yotib davolaniwga esa vaqt yo’q imkoniyat xam.Yomg’ir esa kuchayib ko’zni ochiwga yo’l qo’ymasdi.O’yga tolgan Abror xayolini jaxl bilan baqirayotgan bir qizning yoqimli ovozi buzib yubordi.Bawaren qursin iplos bu tarzda aytilgan qo’pol gapdan so’ng Abror butunlay xayron axvolda edi.Keyin ma’lum bo’liwicha bekatda turgan o’wa qizga mawinada o’tib ketayotgan bir necha wilqim yigitlar ataylab suv sachratib o’tiwgan ekan.U qiz darxol kiyimlarini tozalay bowladi.Biroq dasturmolchasi yo’qligini bilib ichida nimalarnidir pichirlab o’wa mawina ortidan g’azab bilan qarab qoldi.Abror esa qizga o’z yordamini taklif etdi.Xozir bunaqalar ko’plab uchraydi deya dasturmolchasini uzatdi.Qiz.Gapirmen! ko’cha bularniki dunduk savillar deb jaxil aralaw javob berdi.So’ngra Abror ko’rsatgan yordamga minnatdorchilik izxor etib dasturmolchani olib kiyimlarini yana tozalay bowladi.Birozdan so’ng.Sizga raxmat qizning ko’zlaridegi g’azab o’rnini wiringina tabassum egalladi va dasturmolchani Abrorga uzatdi.Abror.Dasturmolcham qo’lingizga yetkunga qadar toza edi deya xazillawib qo’ydi.Qizning farosati yetaib agar keyingi safar yo’llari tutawkanda albatta toza xolda qaytariwini aytib dasturmolchani o’zida olib qoldi.Abror Sizning xam manga yordamiz kerak agar yo’q dimasez.Qiz.Qo’limdan kelsa jonim bilan.Abror.Ukam uyda yolg’iz tel.imni zaryadkasi tugadi agar mumkin bo’lsa ukamga biroz kech qoliwimni aytib qo’ysam’’ deya qizning telefonidan qo’ng’iroq qilib oliwni iltimos qildi.Qiz esa bunga qarwilik qilmadi. Ularning taqdiriga o’wa kuni wu tarzda taniwib qoliw yozilgandi.Oqwom tuwdi orom onlari yaqin.Qizning telefoniga sms keldi.Uyga yaxwi yetib oldizmi.Qiz darxol bu o’wa bekatda unga dasturmolcha xadya etgan bola ekanligini payqab yetdi ammo bilmaganlikka olib.Kim bu deya javob yozdi.Abror esa o’zining kimligini aytib smslar davomiyligini buzmadi. Ular tun bo’yi smslawib chiqiwdi. Kompaniyadan xam qarzlar olindi.Abror o’zining so’ngi smsida sizni ertaga o’wa vaqt,o’wa bekatda kutaman deya suxbatni tamomladi.Qizdan esa javob kelmadi.Tong otdi.Abror kiyinib bekat tomon yo’l oldi.Kecha yog’gan yomg’ir zaxri yerni xali tark etib ulgurmagan ko’cha sovuq va o’wa sovuqda Abror qizni kutib turardi. Chamasi 2 soatlardan so’ng qizning ruxsori ko’rindi.Abrorning nigoxlarida esa wukronalik alomatlari.Ular uzoq va samimiy suxbat quriwdi.Aftobuslar birin ketin o’tib ketar ular esa xamon o’wa bekatda nomalum bir aftobusni kutib turiwardi.Oradan kunlar o’tdi. Ular o’rtasida nafis tuyg’ular,iliq xislar uyg’ona bowladi.Abror doimo qizga ,,Sani yo’qotiwni xolamiman’’ deya ta’kidlardi. Baxtli kunlar bir biriga ulanib,ularning ko’ngillari borgan sari bog’lanib o’rtalarida iwq deya atalagan betakror tuyg’u paydo bo’ldi.Biroq baxtga qarwi Abrorning nigoxlaridan ravwanlik ketib ko’zlari sekin asta xira ko’ra bowladi.Avvaliga ko’zaynak bilan dardni berkitgan bo’ldi biroq bu dardning jabrini xech bir ko’zaynak yopolmasdi.Ya’ni Ojizlik.Abror nima qiliwini bilmay bowi qotgandi.Qizga qanday qilib ko’r bo’lib qolayotganligini aytsin.Wifosiga xam chora yo’q birgina yo’l qolgandi.Qizning baxtini boylamaslik ya’ni bevafolik bo’lsa xamki uni tawlab ketiwga majbur bo’ldi.Endi u o’z yog’iga qovrilib yorug’ dunyoni ko’riwdek baxtdan mustasno bo’lgandi.Sevgilisining ko’z yowlarini daryo qilib o’zini tinmay bevafolikda ayblab yaway bowladi.Tez orada uning ko’zlari butunlay ko’rmay qoldi.Yolg’izgina ukasi unga yelkadow bo’lib u uchun ko’z nuriga aylangandi.Abror tel.raqamlarini o’zgartirib qizning xayotidan butunlay g’oyib bo’ldi.Oradan oylar o’tdi Abror yorini sog’inardi.Ko’zlari ko’rmasa xamki suratini qo’llarida tutib wu sar’atga ovunardi.Wuncha azoblardan so’ng unga Olloxning raxmi keldimi ko’zlari yana avvalgidek xira ko’ra bowladi.Najot uchqunlari uyg’ongandi biroq xali aniq emas.O’wa kuni Abror ukasining qo’llaridan tutgancha wifoxonaga yo’l oldi.Umid qilardi yana sog’ayib ketiwiga,oldingidek yulduzlarga boqiwga.Yana yomg’ir yerning yuzini yuvardi.Abror yana o’wa xotiralarni o’zida jam qilgan bekatda aftobus kutib turardi.Biroq endi yonida sevgilisi emas yelkadow jigarbandi.Wu payt bekat yonidan o’tib ketayotgan bir mawina ularga suv sachratib o’tdi.Abrorning kiyimlari kir bo’lib ketdi biroq u buni sezmasdi.O’wa onda uning kiyimlarini kimdir tozalay bowladi.Ukam dib o’ylab jim turardi. Jaxl aralaw bir qizning yoqimli ovozi uning quloqlariga chalina bowladi.Bawaren qursin iflos.Ko’cha bularniki dunduk savillar deya Abrorning ust bowini tozalawda davom etdi.Wu onda Abrorning yuragi joyidan otilib ketkudek xayajonda urardi.Bu o’wa xayolini xam xayotini xam egallagan,dardmandlik sabab bir vaqtlar tawlab ketiwga majbur bo’lgan Abror jonidan ziyodroq sevgan qiz edi.Qizning xam ko’zlarida sevinch yowlari u tinmay Abrorning yuzlarini silardi.Abror taqib olgan qora ko’zaynak ostidan marjon marjon yowlar ko’rinardi.Ular birga wifoxonaga yo’l oliwdi.Nixoyat qiz Abrorni topdi unga qadar xar kuni o’wa vaqt,o’wa bekatda 2 soat mobaynida yorining yo’llariga termulib kutardi.O’wa bekat ularning taqdirida umrbod baxtli bekat deya nom oldi…!!!
