Ösha kuni telefonim juda ko'p va uzoq
jiringladi. Kechasi bilan uxlamasdan
odnoklassnikida o'tirganim uchun
közimni ochishga erinib, uxlashda
davom etdim. Lekin telefon qayta-
qayta bezovtalanaverardi. Uyqisirab telefon ekraniga qaradim, eng yaqin
do'stim - Shahruz. Göshakni ko'tarib
javob berdim: "Allo, qalaysan?" Jimlik.
U javob bermasdi. "Allo, Shahruz,
tinchlikmi? Allo!" Yana jimlik. U mening
eng qadrli do'stim bo'lganligi uchun xavotir ola boshladim. "Allo.. allo ..."
Uzoq jimlikdan keyin uning
qayerdasan og'ayni, degan ovozini
eshitdim. "Uydaman, tinchmisan? Nima
gap?" "Ha, tinchlik. Hozir ko'chaga
chiqa olasanmi?" "Ha, albatta qayerga borishim kerak?" Uyimdan 150 km
uzoqlikdagi adressni berdi. "Men shu
yerdaman, kelolsang kel, kutaman",-
dedi. Bosh qotdi,
...
Davomini ko`rish